***
Ο δρόμος του Διογένη.
Αν δεν θέλεις να μείνεις μόνος πρέπει να γίνεις μαλαγάνας και κόλακας να είσαι ήπιος και μαλακός και να βουλώνεις το στόμα σου... κυρίως να το ανοίγεις για να πεις "ναι"...
Αυτός είναι ένας δρόμος.
Ένας άλλος δρόμος είναι ο δρόμος του Διογένη.
Μια μέρα ο Διογένης έτρωγε ένα πιάτο φακές.
Το να τρως φακές σήμαινε ότι βρισκόσουν σε κατάσταση απόλυτης ανέχειας.
Ένας απεσταλμένος του άρχοντα που περνούσε, είπε στο Διογένη:
"Αν μάθαινες να μην είσαι ανυπότακτος κι αν κολάκευες λιγάκι, δεν θα έτρωγες συνέχεια φακές"
Και ο Διογένης του απάντησε:
"Α, φουκαρά αδερφέ μου! Αν μάθαινες να τρως φακές δεν θα ήσουν αναγκασμένος να υπακούς και να κολακεύεις"
Ένας άλλος δρόμος είναι ο δρόμος του Διογένη.
Μια μέρα ο Διογένης έτρωγε ένα πιάτο φακές.
Το να τρως φακές σήμαινε ότι βρισκόσουν σε κατάσταση απόλυτης ανέχειας.
Ένας απεσταλμένος του άρχοντα που περνούσε, είπε στο Διογένη:
"Αν μάθαινες να μην είσαι ανυπότακτος κι αν κολάκευες λιγάκι, δεν θα έτρωγες συνέχεια φακές"
Και ο Διογένης του απάντησε:
"Α, φουκαρά αδερφέ μου! Αν μάθαινες να τρως φακές δεν θα ήσουν αναγκασμένος να υπακούς και να κολακεύεις"
Αυτός είναι ο δρόμος του Διογένη.
Να υπερασπίζεσαι την αξιοπρέπειά σου, πάνω από τις ανάγκες σου για επιβεβαίωση. Όλοι χρειαζόμαστε την επιβεβαίωση των άλλων. Αν όμως το τίμημα είναι να εγκαταλείψουμε τον εαυτό μας, τότε... δεν είναι μόνο το τίμημα που είναι μεγάλο.... είναι και η ίδια μας η επιδίωξη που καταλήγει σε ασυναρτησία.
Τότε μοιάζουμε μ' εκείνον τον άνθρωπο που αναζητούσε το μουλάρι του σε όλο το χωριό, ενώ πήγαινε καβάλα επάνω στο... μουλάρι του.
***
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου